Δελτίο Τύπου

Όταν η τέχνη του λόγου συναντά την τέχνη της ζωγραφικής…

http://ppirinas.blogspot.gr/2016/09/blog-post.html

 

Θεατρικό αναλόγιο σε εξέλιξη 

              Έργο της Σοφίας Ναλμπάντη Μανούδη από την έκθεση των έργων ζωγραφικής των σπουδαστών του εργαστηρίου του Κώστα Αρώνη στη gallery-bar MacOza. Φωτογραφίζει ο EnosX κατά την εξέλιξη ενός θεατρικού αναλογίου ειδικά σχεδιασμένου για τη συγκεκριμένη έκθεση, που πραγματοποιήθηκε με τη σύμπραξη του εργαστηρίου ζωγραφικής με τον Ποιητικό Πυρήνα την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016  στο MacOza, στη Βέροια.

 

Υστερόγραφο;

Τ’ όνειρο του Χ είχε την ώχρα του καλοκαιριού και το γαλάζιο της θάλασσας και τ’ ουρανος﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ωτ'αήνα ζωέρνει χέση, αναρωτιτους ύ. Το μπλε του κοβαλτίου και το έντονο το πράσινο, το παπαγαλί. Είχε το κόκκινο του κρασιού. Ύστερα, με τον καιρό, τ’ όνειρό του έγινε κόκκινο, κόκκινο, μόνο κόκκινο –έγινε εφιάλτης.

Τότε ο Χ βγήκε στον δρόμο. Άφησε τα βήματά του να τον οδηγήσουν. Τον πήγαν σ’ ένα εργαστήρι ζωγραφικής. Στου Αρώνη. Χτύπησε το κουδούνι, μπήκε μέσα...

...και είδε όλα τα χρώματα εκεί, ξυλομπογιές ένα σωρό, ακουαρέλες πολλές κι άλλα λάδια και ακρυλικά να τον περιμένουν. Βρήκε ένα καβαλέτο, έπιασε ένα πινέλο κι άρχισε να δουλεύει –δειλά στην αρχή, με φόρα ψυχής στη συνέχεια– να χρωματίζει τον καμβά. Άρχισε να ζωγραφίζει.

Κι ο δάσκαλος; Ο  δάσκαλος ήταν εκεί, σταθερά στο πλάι του. Να του δείχνει, να τον διορθώνει, να τον εμψυχώνει. Να τον περιμένει με την υπομονή της αγάπης μέχρι ν’ αρχίσει να καρπίζει η προσπάθεια. Να ολοκληρωθεί το έργο.

Κι ύστερα;

Ύστερα να καμαρώνουν μαζί. Να μοιράζεται ο ενθουσιασμός τους και με τους άλλους  στο εργαστήρι, αλλά και με τους φίλους και με τους συγγενείς, ν’ αυγατίζει σε μια έκθεση-γιορτή πολύχρωμη, συλλογική. Να γίνονται όλοι μια παρέα.

νει. ﷽﷽﷽﷽﷽ιμι ρυλικά, ξυλομπογιέ Πώς έδεσε έτσι η ζωή του με τις ζωές άλλων ανθρώπων, δημιουργών κι αυτών εικόνων ονειρικών, αναρωτιέται. Πώς θα συνεχιστεί αυτή η σχέση;

Και τότε έρχονται τα λόγια... Τα λόγια που φέρνει το δροσερό αεράκι ενός Σεπτέμβρη για να συναντήσουν τους πίνακες –απ’ την καρδιά ενός Ποιητικού Πυρήνα στην καρδιά ενός πυρήνα ζωγραφικού. Η ποίηση που συνδιαλέγεται με τη ζωγραφική δονώντας σώματα και ψυχές σ΄ ένα αναλακρι﷽﷽﷽﷽﷽﷽ι.ματ  kair;o,ε ια μιαεδαρωτιτους όγιο θεατρικό με τζαζ μουσική.

Για τη Χαρά της ζωής. Για τη Νίκη του θανάτου, έστω και μια βραδιά στο MacOza. 

Για τον Χ που ξαναβρήκε τ’ όνειρό του.

                                                                                          Αλεξάνδρα Μυλωνά